Γυρίζει μόνο αν το πιστέψει ο Άρης

Αυτό το 3-0 από την Μόλντε, δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση την δυναμικότητα των δυο ομάδων, ούτε καν την εικόνα που είχε το χθεσινό ματς στη φιλήσυχη πόλη του νορβηγικού βορρά. Για να μην μιλήσουμε για την σταστική απεικόνιση του αγώνα. Τέσσερις τελικές στην εστία έκαναν οι νορβηγοί, βρήκαν τρία γκολ ενώ ο Αρης στις δικές του πέντε δεν βρήκε στόχο.

Είχε όμως διάθεση να… ανταποδώσει γενναιόδωρα την φιλοξενία της Μόλντε με τρία γκολ, δώρα που κάνουν πια τον επαναληπτικό και την πρόκριση σε έξι μέρες στην Θεσσαλονίκη, μια δύσκολη ιστορία. Και να σκεφτεί κανείς ότι μέχρι το 27 που δέχεται το πρώτο γκολ, ελέγχει απόλυτα τον ρυθμό, δεν κινδυνεύει και έχει φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του. Ακόμη και όταν βρέθηκε με δυο γκολ στην πλάτη, προσπάθησε να αντιδράσει, έκανε ευκαιρίες αλλά όταν ετοιμαζόταν να παίξει το τελευταίο του χαρτί και να πιέσει στην τελευταία μισή ώρα την Μόλντε για να κάνει το γκολ που θα άλλαζε τις ισορροπίες, έρχεται η διπλή ατυχία με τον τραυματισμό και την αποβολή του Βέλεθ, για να στραβώσει πια το ματς οριστικά.

Ένα ακόμη καθοριστικό σημείο του αγώνα, η χρονική στιγμή που μπαίνει το τρίτο γκολ. Άλλο το 2-0 και ασφαλώς άλλες οι συνθήκες που διαμορφώνει το 3-0. Τώρα η ομάδα του Σάββα Παντελίδη έχει κυριολεκτικά να ανέβει ένα βουνό σε έξι μέρες στο Κλεάνθης Βικελίδης. Γιατί δεν είναι μόνο ότι πρέπει να βρει σκορ, αλλά πρέπει παράλληλα να ρισκάρει και αυτό ελοχεύει τον κίνδυνο να εκτεθεί από το φοβερό επιθετικό τρανζίσιον της Μόλντε και τους αυτοματισμούς που βγάζει η μπροστινή τετράδα, αν υποπέσει εκ νεου σε παιδαριώδη λάθη.

Το σημαντικό είναι άλλο. Να το πιστέψει όλος ο οργανισμός Αρης ότι είναι στις δυνατότητές του μια τέτοια επική ανατροπή. Να καλλιεργηθεί στις τάξεις της ομάδας η πεποίθηση ότι την τύχη σου την καθορίζεις προσπαθώντας και όχι μεταθέτοντας τις ευθύνες. Στο γεμάτο Βικελίδης, με την ζέστη σύμμαχο αυτή τη φορά ο Αρης οφείλει να πιέσει την επιρρεπή στο λάθος νορβηγική άμυνα, να σκοράρει γρήγορα για να πυροδοτήσει την ατμόσφαιρα στην κερκίδα.

Οι νορβηγοί δεν είναι συνηθισμένοι σε συνθήκες Βικελίδης. Κανείς δεν είπε ότι θα είναι εύκολο. Οι πιθανότητες δεν είναι με τον Αρη. Αξίζει όμως την προσπάθεια, γιατί ακόμη και αν τελικά δεν συνεχίσει στον θεσμό, θα έχει φύγει με το κεφάλι ψηλά και με… ψυχολογική προίκα εν όψει του πρωταθλήματος, αφού- μην ξεχνάμε- η σεζόν ακόμη καλά-καλά η σεζόν δεν έχει ξεκινήσει.

Τα τρία μέχρι στιγμής επίσημα παιχνίδια, όλα στην Ευρώπη, έχουν αναδείξει και κάποιες πρώτες αδυναμίες της ομάδας. Πρώτη και καλύτερη η δυσκολία στο γκολ. Υπάρχει βέβαια το ελαφρυντικό ότι με συνεχείς μετακινήσεις και παιχνίδια κάθε επτά μέρες, ο προπονητής δεν έχει προλάβει να δουλέψει και πολλά πράγματα τακτικά. Ούτε στον βαθμό που θα ήθελε το 4-3-3 με το οποίο αγωνίστηκε χθες. Υπάρχει όμως και ένα ζήτημα που χρειάζεται λύση.

Εκ των έσω, με προσθήκη ενός ακόμη φορ; Δεν ξέρω αλλά σίγουρα είναι ένα ζήτημα. Οπως και η ταχύτητα στην ομάδα, αλλά αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι ο Αρης είναι ακόμη σε φάση προετοιμασίας. Θα πρόσθετα και την σκληράδα με έναν παίκτη στο έξι αφού ο Σάσα που έκανε ένα εξαιρετικό ματς ως βασικός για πρώτη φορά, μοιάζει να είναι περισσότερο οκτάρι.

Συμπερασματικά, το γεμάτο Βικελίδης έχει κάμψει στο παρελθόν μεγαλύτερες ομάδες από την Μόλντε. Βέβαια τώρα ο Αρης δεν χρειάζεται απλά νίκη αλλά θρίαμβο, ανήμερα της Παναγίας. Το οφείλει στον εαυτό του και δεν ξέρεις, ο ξεγραμμένος βρίσκει καμιά φορά αντοχές εκεί που δεν το περιμένεις…